Na dzień św. Mikołaja kapliczka z tym patronem. Niewielka kapliczka słupkowa w Piłatce (gm. Godziszów) na Roztoczu Zachodnim mieści w sobie dość osobliwą drewnianą figurkę św. Mikołaja. Kapliczka nie zawiera żadnych dat, ale szacuje się, że rzeźba Mikołaja pochodzi z początku XX w. Figurka ma wysokość około 35 cm.
Mariola Tymochowicz w artykule „Patroni kapliczek przydrożnych z obszaru Lubelszczyzny” tak pisała:
„Święty Mikołaj, czczony przez wiernych obrządku wschodniego i zachodniego, najczęściej spotykany jest w kapliczkach w powiatach wschodnich (pow. Hrubieszów, Chełm, Kraśnik, Biała Podlaska, Łęczna, Włodawa) i południowych (Lublin, Janów Lubelski, Biłgoraj), a jedynie dwa odnotowałam w powiecie puławkim – w Gołębiu i Żyrzynie. Jest on, między innymi, patronem rybaków, żeglarzy, dzieci, młodych małżonków, panien, jest opiekunem podczas sztormów (Janicka-Krzywda, 1993: 72). Przedstawiany w ubiorze biskupa i często trzyma w ręce pastorał. Jego kapliczki umieszczano najczęściej na skraju lasów i pól, by chronił zwierzęta domowe przed wilkami.”
A za Wikipedią o św. Mikołaju z Miry (zwany również jako Mikołaj z Bari) można poczytać te słowa:
„Mikołaj był uważany za świętego, który udziela pomocy w każdej potrzebie. Był na przykład przywoływany w rytuałach egzorcystycznych. Popularność kultu spowodowała, że poświęcono mu tysiące kościołów, ołtarzy, kaplic, szpitali i hospicjów. Historycy wyliczyli, że w roku 1500 liczba poświęconych Mikołajowi kościołów, tylko w Europie zachodniej przekroczyła 2000.
Już w średniowieczu uważano Mikołaja za patrona dzieci. W X wieku wystawiano dramaty liturgiczne dla dzieci, opowiadające historię świętego, które w późnym średniowieczu staną się niezwykle popularne w całej Europie. XII-wieczne zapiski ze środkowej Francji przekazują, że w wigilię 6 grudnia zakonnice roznosiły prezenty dla dzieci z biednych rodzin i zostawiały je wieczorem pod drzwiami. Związek kultu z wręczaniem prezentów jest udokumentowany od XV wieku w źródłach polskich, czeskich, austriackich, holenderskich, belgijskich i niemieckich. Wieczorem 5 grudnia, w wigilię święta Mikołaja, osoba przebrana za świętego obdarowywała owocami, orzechami, ciastkami czy cukierkami dobrze zachowujące się dzieci. Niegrzeczne uderzała pastorałem. Gdy święty nie pojawiał się osobiście, dzieci starały się przekazać, że czekają na prezenty, na różne sposoby. Z Holandii zachowały się zapisy o wystawianiu butów przy kominku. W Czechach dzieci wieszały skarpety na ramach okiennych, a w Austrii kładły buty na parapecie.
Mikołaj jest patronem: Albanii, Grecji, Rosji, Aberdeen, Antwerpii, Bari, Berlina, Bydgoszczy, Chrzanowa, Elbląga, Głogowa, Miry, Moskwy, Nowogrodu, bednarzy, wytwórców guzików, cukierników i piekarzy, panien szukających kandydata na męża, gorzelników i piwowarów, jeńców, kancelistów parafialnych, kierowców, kupców, marynarzy, rybaków i żeglarzy oraz flisaków, młynarzy, uczonych i studentów, notariuszy, obrońców wiary przed herezją, pielgrzymów i podróżnych, sędziów i więźniów, sprzedawców perfum, wina, zboża i nasion, pojednania Wschodu i Zachodu.”
Lokalizacja kapliczki: TUTAJ
