Image default

W subiektywie Romana Jagody (25)

Porytowe Wzgórze, Momoty, Dolina Branwi – to tam, według mapy znajduje się najwięcej pomników przyrody w rejonie.

Zacznę jednak od Szklarni, ponieważ tam, wzdłuż drogi biegnącej przez wieś, rosną pomnikowe drzewa, pozostałość po starej alei. Aleja prowadziła pewnie do huty szkła, która w pierwszej połowie XIX wieku produkowała m. in. butelki do piwa dla browaru w Zwierzyńcu. Teraz w Szklarni mieszka kilkadziesiąt osób ale jest tu jedyna w Polsce ostoja konia biłgorajskiego a także wyjątkowa szkoła nauki gry na suce biłgorajskiej1.

Patrząc dziś na aleję drzew w Szklarni można sobie wyobrazić, jak pięknie musiała wyglądać przed laty, kiedy rosły wszystkie dęby, lipy, klony czy akacje.


Jadąc ze Szklarni w stronę Porytowego Wzgórza już po chwili natknąłem się na wspaniałe drzewo – pomnikowy dąb. A na nim miła niespodzianka, skromna, patriotyczna kapliczka Jana Palucha.

Wiedziałem, że na Porytowym Wzgórzu i dalej w dolinie Branwi znajdę wiele pomnikowych drzew. Nie byłem jednak w stanie dotrzeć do wszystkich, ale zachęcam innych do poszukiwań, szczególnie w tym trudniejszym terenie. A tamtejszymi szlakami można dotrzeć do Dużych i Małych Stawów oraz do samych Momot.


W Momotach Górnych zarówno wzdłuż drogi biegnącej przez wieś jak i wokół kościoła i cmentarza jest sporo pomnikowych drzew.

Mnie osobiście zauroczyła stara lipa przy Gościńcu Krzeszowskim oraz „dzielna”  lipa w pobliżu nr. 85. Dzielna dlatego, bo nieznani sprawcy próbowali podpalić to drzewo wrzucając do wielkiej dziupli materiały łatwopalne. Strażacy ugasili pożar, a jak widać na zdjęciach, lipa doskonale sobie poradziła z trudnościami.

Wokół cmentarza i w pobliżu szkoły w Momotach znajduje się także skupisko starych, pomnikowych drzew. W dość dużej gęstwinie trudno czasem wyodrębnić na zdjęciach poszczególne okazy i pokazać ich moc i piękno. Dlatego jeszcze raz zachęcam do odwiedzenia tych miejsc i podziwiania wiekowych okazów.


Pierwszą część cyklu artykułów o pomnikach przyrody znajdą Państwo TUTAJ.

  1. Suka biłgorajska / kocudzka – to archaiczny instrument smyczkowy, pochodzący z okolic Kocudzy k/Janowa Lubelskiego. Szkoła Suki Biłgorajskiej została założona w 2007 roku przez Zbigniewa i Krzysztofa Butrynów, jako oddolna, niezależna inicjatywa, skupiająca sympatyków i admiratorów muzyki tradycyjnej.

Related posts

Leave a Comment